Het opruiende filmpje van de racistische Friezin leidde tot een huisbezoek van de politie. Daarop haalde ze de oproep van sociale media, maar dat weerhield een aantal andere opgefokte pietofielen onder leiding van ene Martin er niet van om zaterdag alsnog te gaan proberen onze bussen tegen te houden. De NOS  het zo: “Op zaterdagochtend heeft Martin tien man met auto’s bij elkaar. Ze vatten post en wachten af, maar blijken op de verkeerde plek te staan. ‘Eigenlijk stonden we bij de Afsluitdijk, maar toen kreeg ik ineens een tip dat ze waren gespot op de A6. We zijn toen met man en macht naar de A7 gereden.’ Daar gaat de groep voor de bussen rijden. Ze minderen snelheid totdat alles stilvalt. Volgens de politie gebeuren er daardoor ongelukken. ‘Alles stond plotseling stil. Een paar mensen hebben dat niet op tijd gezien en er waren verschillende kleine kop-staart-botsingen. Dat is bijna niet te voorkomen’, zegt een woordvoerder. Er vielen geen gewonden.” In werkelijkheid was er geen sprake van “snelheid minderen”, maar trapten de racisten in één keer vol op de rem. De bussen moesten zo hard remmen dat enkele actievoerders bijna door de voorruit gingen, de barsten zaten in de ruit! Het was een werkelijk levensgevaarlijke actie. Kort daarvoor hadden de roekeloze wegpiraten overigens ook al geprobeerd om een blokkade op te werpen, maar daar waren de bussen handig doorheen gemanoeuvreerd.

De inzittenden van de bussen worden uitgescholden en journalist Kevin P. Roberson wordt mishandeld. De gemotoriseerde knokploeg blijkt ook over nauwe contacten te beschikken met de politie die vijftien minuten later opduikt. “Die chauffeur wordt van de bus gehaald, ja? En anders vraag ik de jongens om dat even te doen”, zegt een van de wegpiraten tegen de agenten. Die spreken daarop braaf een van de buschauffeurs aan op haar rijgedrag, maar laten de wegpiraten die drie kwartier lang een hele snelweg plat legden en ongelukken veroorzaakten gewoon hun weg vervolgen. “Het verkeer snel weer op gang brengen had onze prioriteit”, aldus de politie. Stel je voor dat anti-racisten zoiets uitgehaald hadden. Dan waren ze minimaal direct van de weg geknuppeld, zo niet erger.

Over de precieze gang van zaken lees je meer in deze twee NRC-stukken: ( van de extreem-rechtse actie.

Een van de chauffeurs durft niet verder, en dat is best begrijpelijk; de passagiers van die bus stappen over op de twee andere. De chauffeurs daarvan zijn zelf doorgewinterde en zeer gewaardeerde actievoerders. Daarna gaat het verder richting Dokkum, onder dreigende “begeleiding” van een reeks ME-busjes en motoragenten. Op een gegeven moment krijgen de actievoerders in de gaten dat ze niet niet meer onderweg zijn naar Dokkum. Hun “begeleiding” dwingt hen even later de weg af richting een tankstation. Daar komt de ME de bussen in om te zeggen dat ze door alle vertraging niet meer mogen komen demonstreren in Dokkum en dat ze terug zullen worden “geleid” richting de Randstad. De politie zou hun “veiligheid” ook “niet meer kunnen garanderen”. Eerlijker was geweest als ze gezegd hadden “niet meer willen garanderen”, want er was ontzettend veel politie op de been. Elke actievoerder had in Dokkum bij wijze van spreken een paar persoonlijke bodyguards kunnen krijgen. Niet dat ze die ooit zouden accepteren, want de agenten hoorden overduidelijk bij de tegenpartij gisteren. (En wanneer niet?)

Ondertussen belandden de anti-racisten die via eigen vervoer in Dokkum arriveerden in een grimmige sfeer, zoals blijkt uit een getuigenverslag: “Wij waren in Dokkum, bij het vak wat voor ons gereserveerd was. Aan het wachten op onze strijders. Helaas werden die Dokkum niet binnen gelaten. Ondanks dat Kick Out Zwarte Piet alles goed geregeld had. We besloten naar de auto terug te lopen omdat de sfeer steeds grimmiger werd. Onderweg naar de auto merkten we dat ze ons aan het volgen waren. We werden geduwd en ik zag aan alle kanten van die rare figuren die ons in het vizier hadden. Ik wist toen dat wij de auto niet veilig zouden halen. Ik heb toen om een escort van de politie gevraagd zodat we veilig onze auto konden halen. Dit is te schandalig voor woorden. Dokkum moet zich schamen. Het n-woord werd geroepen, er stond een jongen met een riem zweep geluiden te maken, we werden ingesloten.”

Andere activisten maakten melding van racistisch profileren: met name zwarte bezoekers van het ‘feest’ werden onderworpen aan ID-controle, zoals eerder ook bij de intocht in Gouda het geval was. Zolang de blackface-traditie gehandhaafd word, is en blijft het natuurlijk een feestje ‘slegs vir blankes’, zoals ze dat in Zuid-Afrika tijdens de apartheid zeiden. Vanzelfsprekend werden er dan ook de nodige neo-nazi’s gesignaleerd.

Overigens was de indruk van enkele progressieve Friezen dat er dit jaar relatief weinig mensen bij de intocht waren. Veel Friezen zouden zich kapot schamen voor de gebeurtenissen van de afgelopen dagen, voor de manier waarop Friese nationale gevoelens gekaapt zijn door lieden die per se willen vasthouden aan een racistische traditie. Helaas durven veel Friezen nog niet in te gaan tegen al het verbale geweld van rechts. Maar het laatste woord is er zeer zeker ook in Friesland nog niet over gezegd.

De langs de snelweg gestrande activisten besluiten om dan maar mee te gaan doen aan een protest tegen de intocht in Weesp. Maar tijdens de rit vanuit Friesland blokkeren ME-busjes en politiemotoren elke afrit van de snelweg die niet naar Amsterdam voert. In Weesp wordt meteen  (!) uitgeroepen, want daar dreigen zowaar meer dan de toegestane vijftig mensen mee te doen aan het plaatselijke protest. Dat moet met alle middelen voorkomen worden! Uiteindelijk wordt de hele rit zodanig vertraagd dat er nergens meer gedemonstreerd kan worden.

Het is weer overduidelijk geworden hoe diep racisme ingebed is in de Nederlandse samenleving en de staatsinstituten. Daarover hoeven we ons geen enkele illusie te maken. En dat doen we dan ook niet. Vrijdag zei KOZP-organisator Jerry Afriyie nog  – volkomen terecht – over de afspraken met de Dokkumse burgemeester: “Op papier is alles in orde”, maar “op de dag zelf kom je er nog wel eens achter dat de goodwill gespeeld was. Dan zegt een burgemeester ineens in de krant dat hij je kinderen tegen de feestverpesters zal beschermen.”