The Economist, een Brits weekblad, vraagt zijn lezers of Julius Malema de gevaarlijkste man in Afrika is.

Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons eerst afvragen, gevaarlijk voor wie? Voor de imperialistische en witte kolonisten of voor de zwarte Afrikanen waar Malema voor vecht? Voor de eerste groep (of bende) is het gemakkelijk te zien waarom zij Malema gevaarlijk vinden. Decennialang, zo niet eeuwenlang, hebben ze altijd de opkomst van Afrikaanse leiders gevreesd die welbespraakt, charismatisch en onverbloemd zijn, mensen die niet bang zijn om zaken aan te pakken die velen in het Westen liever verzwijgen - de last van de witte man (white man's burden). Maar dit is precies wat Malema, de leider van een van de snelst groeiende politieke bewegingen op het continent, de Economic Freedom Fighters (EFF), doet.

Hij stelt lastige vragen over de Zuid-Afrikaanse economie na de apartheid. Hij heeft opgeroepen tot de nationalisatie van mijnen en banken, die momenteel onder de strakke controle staan van voornamelijk witte Zuid-Afrikanen en buitenlandse bedrijven. Hij pleit voor een herverdeling van land om een einde te maken aan de huidige anomalie in de eigendomsstructuur, die geworteld is in wetgeving uit het apartheidstijdperk. Deze anomalie heeft ertoe geleid dat witte kolonisten meer dan 70 procent van het land bezitten, terwijl ze minder dan 10 procent van de Zuid-Afrikaanse bevolking uitmaken.

Dit zijn vragen en kwesties die een imperialistische spreekbuis als de Economist niet naar voren wil laten komen. Als je erover nadenkt, zijn zij het type dat de tafel schudt waar imperialisten Afrikaanse grondstoffen verslinden.

Het is niet verwonderlijk dat de redactie van de Economist een man als Malema als gevaarlijk beschouwt. Kortom, hij is een bedreiging voor de voortdurende plundering van Zuid-Afrika en het hele Afrikaanse continent. Het herinnert ons aan de woorden van de leider van de Nation of Islam, minister Louis Farrakhan: "Er is geen grotere eer dan veracht te worden door de kwaden van geest".