Dit is ongetwijfeld één van de meest bijzondere interviews van een voormalige hoge Amerikaanse regeringsfunctionaris over Gaza.

Dit is Chas Freeman, voormalig assistent-secretaris van Defensie en voormalig VS-ambassadeur in Saoedi-Arabië.

Belangrijkste punten van de video:

- Hij is het ermee eens dat veel van de slachtoffers van 7 oktober 2023 werden gedood door het Israëlische leger in de vorm van "ongedisciplineerd vuur door helikopters met hellfire-raketten of door tanks met brandbommen gericht op gebouwen". In het geval van de slachtoffers van het muziekfestival zegt hij zelfs dat ze "grotendeels gedood werden, zo lijkt het, door hellfire-raketten en door ander ongedisciplineerd vuur van Israëlische troepen". Voor hem komt deze "schande in militaire termen" voort uit een "gebrek aan discipline en training die nodig is om te reageren" maar ook uit de "Hannibal-richtlijn" van het Israelisch leger (IDF) die "bepaalt dat in plaats van te onderhandelen over de uitwisseling van gijzelaars je de Israëlische gijzelaars gewoon samen met hun gijzelnemers moet doden".

- Hij zegt dat met 7 oktober "Hamas 2 doelen had": 1) "De Palestijnse zelfbeschikkingskwestie terug op de mondiale agenda zetten", iets waarin ze volgens hem in "geslaagd" zijn omdat er buiten Israël "een wijdverspreide erkenning is dat alleen zelfbeschikking voor Palestina in de vorm van een 2-statenoplossing Israël veiligheid kan bieden". Hij zegt dat zelfs in "de VS, die een grotere joodse bevolking heeft dan Israël, veel joden zich zijn gaan realiseren dat dit het geval is. Vooral jongere joden in de VS zijn erg ontgoocheld over het zionisme en willen er geen besmetting van ondervinden in de vorm van antisemitisme, dat nu zelfs toeneemt als gevolg van de Israëlische acties".

2) "Geeft Hamas een enorme populariteit onder de Palestijnen omdat ze worden gezien als iemand die zich staande heeft gehouden, die bereid was de dood te accepteren in plaats van gevangenschap". Hij verwijst naar Norman Finkelstein's "analogie van slavenopstanden in de VS" en in het bijzonder de "opstand van Nat Turner in 1831, een goed opgeleide en zeer intelligente Afrikaanse tot slaafgemaakte die een slavenopstand leidde in Zuid Virginia die als doel had om elke witte die ze tegenkwamen te vermoorden". Hij zegt dat het "een morele vraag oproept: 'Is het geweld van de slaveneigenaar moreel hetzelfde als het geweld van de slaaf die dat geweld probeert te beëindigen?'. Dezelfde morele vraag rijst bij de Israëlische onderdrukking van Palestijnen versus Palestijns verzet tegen onderdrukking."

- Al met al concludeert hij dat net als het geweld tegen Afro-Amerikanen dat volgde op slavenopstanden in de 19e eeuw, de Israëlische wraak tegen Palestijnen "door niemand in de toekomst met liefde zal worden herinnerd". Hij gaat zelfs zo ver om te zeggen dat "wanneer mensen in het verleden aan Israël dachten, ze het zagen als een toevluchtsoord voor de slachtoffers van de Holocaust... nu zullen ze het zien als het huis van de daders van genocide. Als ze aan Israël denken, denken ze aan afgebrande gebouwen en dode baby's. Dit is een imagoprobleem van fundamentele aard en vanuit het standpunt van Israël ontneemt het Israël zijn bescherming door beschuldigingen van antisemitisme tegen iedereen die kritisch is over Israël, want kritisch zijn over mensen die genocide plegen kan geen antisemitisme zijn, het kan niet als immoreel worden beschouwd. Antisemitisme is een verachtelijke houding maar je verzetten tegen genocide door Israël is dat niet."