Voor het Westen voelt het vaak alsof Afrikaanse levens totaal vervangbaar zijn. Een teneur die je in veel kranten van tijd tot gewaarwordt.

Een nieuw artikel in The Atlantic verkondigt luidkeels dat de oorlog in Congo "de planeet koeler heeft gehouden" - dat wil zeggen, goed is geweest voor Moeder Natuur... alsof de verwoestingen die de Congolezen hebben moeten ondergaan een prijs zijn die het waard is om te betalen voor een gezonder milieu.

Om eerlijk te zijn is de ondertitel: "de grimmige ironieën van klimaatverandering".

Maar vergeet niet dat het conflict in Congo bijna 6 miljoen levens heeft gekost en bijna 7 miljoen mensen op de vlucht heeft gejaagd.  (Geen enkele verstandige westerse redacteur zou "De Holocaust's voordelen voor het milieu" als kop gebruiken - zelfs als er zulke denkbeeldige gevolgen waren geweest!)

De schrijver van het artikel merkt nuchter op dat de oorlog de economische exploitatie van het Congolese regenwoud heeft belemmerd.  Wat Ross Anderson echter over het hoofd ziet, is dat hout uit de DRC een van de bronnen is die conflicten aanwakkeren, omdat rivaliserende gewapende groepen vechten om de handel in houtskool en hout. Niet erg klimaatvriendelijk, toch?

En hoe hard de oorlog ook woedt, westerse conglomeraten zijn niet gestopt met hun meedogenloze uitbuiting van mannen, vrouwen en kinderen in Congo - door ze te laten zwoegen in gevaarlijke en supervervuilende mijnen.  Bovendien zijn in de hebzuchtige zoektocht naar de exploitatie van Congolese grondstoffen talloze dorpen weggevaagd, stukken bos gekapt en rivieren vergiftigd door de winning van mineralen.