.
Niemand zou op straat moeten slapen
Bron: pvdabelgie
"Overal hebben regeringen de mond vol van mensenrechten, over grote principes. En toen kwam ik in België terecht, waar de overheid ons hier op straat, op deze brug achterliet. Zonder enige hulp."
Mahmoud is een Palestijn uit Gaza. En hij vertelt over zijn ervaringen aan Giovanni Bordonaro en Françoise De Smedt van PVDA Brussel, die het tentenkamp voor asielzoekers in Brussel gingen bezoeken.
In het hart van onze hoofdstad, langs het kanaal en op een brug, wonen mensen. Al wekenlang, sommigen al maandenlang. Zonder water, zonder sanitair en zonder enig respect van de overheid. Net als zovele daklozen trouwens, die ook aan hun lot worden overgelaten door de regering. De situatie is haast niet te vatten.
"Elke dag komen hier ambulances voor mensen die eronderdoor gaan", gaat Mahmoud verder. "Ze kunnen het niet meer aan, of ze worden depressief of ziek. Ikzelf heb problemen aan mijn hart en moest al enkele keren naar de spoed gaan. Toch weigert men mij een opvangplaats te geven."
Dat is het lot dat de regering voorziet voor mensen die oorlog en ellende ontvluchten. Mensen als Mahmoud. Mensen als Ikram ook, een Afghaan die zijn land ontvluchtte toen de taliban de macht er overnamen.
De Belgische regering verjoeg de asielzoekers uit een kraakpand omdat het er "ongezond en onveilig" was. Alsof de straat beter is... Alleen de mensen uit de buurt proberen de vluchtelingen te helpen. De buren zamelen dekens en voeding in, vrijwilligers zorgden ervoor dat er werftoiletten werden geplaatst... Het contrast tussen de solidariteit van de mensen en het gebrek aan actie van de regering is enorm.
De mooie woorden van de regering over mensenrechten zijn hier veraf. De situatie is zo erg dat een rechter in Nederland weigerde een vluchteling terug te sturen naar België wegens "het risico op onmenselijke behandeling".
De naleving van het internationaal recht, een dak boven hun hoofd en een beetje waardigheid: dat is het minimum dat de overheid zou moeten garanderen. Of het nu is voor hen, of voor daklozen, er bestaan oplossingen voor noodopvang. Het is een kwestie van politieke wil. Niemand zou op straat moeten slapen.
Mahmoud is een Palestijn uit Gaza. En hij vertelt over zijn ervaringen aan Giovanni Bordonaro en Françoise De Smedt van PVDA Brussel, die het tentenkamp voor asielzoekers in Brussel gingen bezoeken.
In het hart van onze hoofdstad, langs het kanaal en op een brug, wonen mensen. Al wekenlang, sommigen al maandenlang. Zonder water, zonder sanitair en zonder enig respect van de overheid. Net als zovele daklozen trouwens, die ook aan hun lot worden overgelaten door de regering. De situatie is haast niet te vatten.
"Elke dag komen hier ambulances voor mensen die eronderdoor gaan", gaat Mahmoud verder. "Ze kunnen het niet meer aan, of ze worden depressief of ziek. Ikzelf heb problemen aan mijn hart en moest al enkele keren naar de spoed gaan. Toch weigert men mij een opvangplaats te geven."
Dat is het lot dat de regering voorziet voor mensen die oorlog en ellende ontvluchten. Mensen als Mahmoud. Mensen als Ikram ook, een Afghaan die zijn land ontvluchtte toen de taliban de macht er overnamen.
De Belgische regering verjoeg de asielzoekers uit een kraakpand omdat het er "ongezond en onveilig" was. Alsof de straat beter is... Alleen de mensen uit de buurt proberen de vluchtelingen te helpen. De buren zamelen dekens en voeding in, vrijwilligers zorgden ervoor dat er werftoiletten werden geplaatst... Het contrast tussen de solidariteit van de mensen en het gebrek aan actie van de regering is enorm.
De mooie woorden van de regering over mensenrechten zijn hier veraf. De situatie is zo erg dat een rechter in Nederland weigerde een vluchteling terug te sturen naar België wegens "het risico op onmenselijke behandeling".
De naleving van het internationaal recht, een dak boven hun hoofd en een beetje waardigheid: dat is het minimum dat de overheid zou moeten garanderen. Of het nu is voor hen, of voor daklozen, er bestaan oplossingen voor noodopvang. Het is een kwestie van politieke wil. Niemand zou op straat moeten slapen.
Terug