.
Hoe de VVD steeds verder afdrijft van haar liberale beginselen
Bron: rtlnieuws.nl
Afgelopen dagen ontstond er nogal wat ophef over de beslissing van de Haagse VVD-fractie om een PVV-motie te steunen. In die motie stond, kort gezegd, dat de woningnood in de hofstad wordt veroorzaakt door een 'enorme groei' van 'kansarme allochtonen'. En dat daar een halt aan moet worden toegeroepen.
Dat de PVV oproept tot discriminatie, dat zijn we van Wilders' volgelingen inmiddels gewend. Maar dat een partij die zich voorstaat op haar liberale principes deze motie meende te moeten steunen, schoot velen in het verkeerde keelgat.
De reacties in de raad en daarbuiten waren uitermate negatief en varieerden van 'fascistisch' tot 'onacceptabel'. De fractie zelf haastte zich te zeggen dat ze niet 'enthousiast was over de woordkeuze in de motie', maar trok haar steun niet in.
De Haagse jongerenafdeling van de partij (de JOVD) was principiëler en riep de partij op de 'discriminerende kaart terug te trekken' en een partij voor alle Hagenaren en Hagenezen te zijn.
Wie dit voorval een halve eeuw geleden had voorspeld, was voor gek verklaard, niet in de laatste plaats door de VVD zelf. Het extreem-rechtse geluid kwam toen van de Nederlandse Volksunie (NVU) van Joop Glimmerveen, die in 1974 campagne voerde voor de gemeenteraad met de slogan 'Den Haag moet blank en veilig blijven'. Alle partijen inclusief de VVD spraken toen hun afschuw uit.
Die verontwaardiging kwam voort uit een 'ethische revolutie', oftewel een politiek gedeelde overtuiging dat racisme en discriminatie geen plaats hadden in Nederland. Met name de televisieserie 'De Bezetting' kluisterde in de jaren zestig miljoenen Nederlanders aan de buis en zorgde voor een brede bewustwording van de jodenvervolging en de Holocaust. Nederlanders waren zich extra bewust van de ultieme gevolgen van door politici en gezagsdragers uitgedragen stigmatisering van bevolkingsgroepen.
En ook toen eind jaren zeventig de immigratie snel opliep door de komst van meer dan 200.000 rijksgenoten uit Suriname en de gezinshereniging van Turkse en Marokkaanse gastarbeiders, bleef dat besef dominant.
Zo lezen we in het 'Liberaal Manifest' van de VVD uit 1981: "De overheid dient aan culturele minderheden een zo groot mogelijke gelegenheid te geven tot integratie in de Nederlandse samenleving en daarbij dient hun recht op behoud van een eigen identiteit te worden veiliggesteld."
Miniatuurvoorbeeld Lees ook:
Hou op BLM-beweging te criminaliseren
Het moge duidelijk zijn dat er sindsdien nogal wat is veranderd, en niet alleen bij de VVD. De Rushdie-affaire in 1988-89, de opkomst van Fortuyn en de aanslagen op 9/11 deden die ideeën verdampen en luidden een tijdperk van integratie-pessimisme. En daar zitten we nog steeds middenin, met als kern dat moslims Westerse waarden en normen bedreigen en massamigratie de samenleving ontwricht.
Dat tijdperk van integratie-pessimisme valt min of meer samen met de opmars van het neo-liberalisme, waarin politici steeds meer aan 'de markt' overlaten. Een van de gevolgen is dat kapitaal steeds beter en arbeid steeds slechter wordt beloond en de sociale ongelijkheid tussen de rijkste en armste 10 procent aanzienlijk is toegenomen.
De verliezers van deze (globale) ontwikkeling zien zich bovendien geconfronteerd met een forse afname van het aantal betaalbare (sociale) woningen (100.000 sinds 2013) en met de flexibilisering van de arbeidsmarkt die hun bestaansonzekerheid verder vergroot.
Voor menig politicus zijn immigranten dan een ideale zondebok en die verleiding beperkt zich niet tot (radicaal) rechtse partijen. Zo deden ook PvdA'ers en SP'ers regelmatig een duit in het zakje. Denk aan de uitlatingen uit 2011 van Diederik Samsom die Marokkanen een 'etnisch monopolie' op straatcriminaliteit toedichtte en de toenmalige partijvoorzitter Hans Spekman die voorstelde deze jongens niet alleen celstraf te geven, maar 'te vernederen, voor de ogen van hun eigen mensen'.
Waar de PvdA, zowel wat economisch beleid als haar uitlatingen over immigranten, in de afgelopen jaren haar koers heeft gewijzigd, lijkt de VVD eerder verder te radicaliseren en is het verschil met de PVV soms flinterdun.
Denk aan de proefballon van Dijkhoff om 'allochtonen' in bepaalde wijken zwaarder te straffen of het spijkerharde vluchtelingenbeleid zoals verwoord door Bente Becker in de Tweede Kamer.
Ik ken genoeg VVD'ers die zich hier grote zorgen over maken, maar vooralsnog lijkt de partij zich daar weinig van aan te trekken.
Dat de PVV oproept tot discriminatie, dat zijn we van Wilders' volgelingen inmiddels gewend. Maar dat een partij die zich voorstaat op haar liberale principes deze motie meende te moeten steunen, schoot velen in het verkeerde keelgat.
De reacties in de raad en daarbuiten waren uitermate negatief en varieerden van 'fascistisch' tot 'onacceptabel'. De fractie zelf haastte zich te zeggen dat ze niet 'enthousiast was over de woordkeuze in de motie', maar trok haar steun niet in.
De Haagse jongerenafdeling van de partij (de JOVD) was principiëler en riep de partij op de 'discriminerende kaart terug te trekken' en een partij voor alle Hagenaren en Hagenezen te zijn.
Wie dit voorval een halve eeuw geleden had voorspeld, was voor gek verklaard, niet in de laatste plaats door de VVD zelf. Het extreem-rechtse geluid kwam toen van de Nederlandse Volksunie (NVU) van Joop Glimmerveen, die in 1974 campagne voerde voor de gemeenteraad met de slogan 'Den Haag moet blank en veilig blijven'. Alle partijen inclusief de VVD spraken toen hun afschuw uit.
Die verontwaardiging kwam voort uit een 'ethische revolutie', oftewel een politiek gedeelde overtuiging dat racisme en discriminatie geen plaats hadden in Nederland. Met name de televisieserie 'De Bezetting' kluisterde in de jaren zestig miljoenen Nederlanders aan de buis en zorgde voor een brede bewustwording van de jodenvervolging en de Holocaust. Nederlanders waren zich extra bewust van de ultieme gevolgen van door politici en gezagsdragers uitgedragen stigmatisering van bevolkingsgroepen.
En ook toen eind jaren zeventig de immigratie snel opliep door de komst van meer dan 200.000 rijksgenoten uit Suriname en de gezinshereniging van Turkse en Marokkaanse gastarbeiders, bleef dat besef dominant.
Zo lezen we in het 'Liberaal Manifest' van de VVD uit 1981: "De overheid dient aan culturele minderheden een zo groot mogelijke gelegenheid te geven tot integratie in de Nederlandse samenleving en daarbij dient hun recht op behoud van een eigen identiteit te worden veiliggesteld."
Miniatuurvoorbeeld Lees ook:
Hou op BLM-beweging te criminaliseren
Het moge duidelijk zijn dat er sindsdien nogal wat is veranderd, en niet alleen bij de VVD. De Rushdie-affaire in 1988-89, de opkomst van Fortuyn en de aanslagen op 9/11 deden die ideeën verdampen en luidden een tijdperk van integratie-pessimisme. En daar zitten we nog steeds middenin, met als kern dat moslims Westerse waarden en normen bedreigen en massamigratie de samenleving ontwricht.
Dat tijdperk van integratie-pessimisme valt min of meer samen met de opmars van het neo-liberalisme, waarin politici steeds meer aan 'de markt' overlaten. Een van de gevolgen is dat kapitaal steeds beter en arbeid steeds slechter wordt beloond en de sociale ongelijkheid tussen de rijkste en armste 10 procent aanzienlijk is toegenomen.
De verliezers van deze (globale) ontwikkeling zien zich bovendien geconfronteerd met een forse afname van het aantal betaalbare (sociale) woningen (100.000 sinds 2013) en met de flexibilisering van de arbeidsmarkt die hun bestaansonzekerheid verder vergroot.
Voor menig politicus zijn immigranten dan een ideale zondebok en die verleiding beperkt zich niet tot (radicaal) rechtse partijen. Zo deden ook PvdA'ers en SP'ers regelmatig een duit in het zakje. Denk aan de uitlatingen uit 2011 van Diederik Samsom die Marokkanen een 'etnisch monopolie' op straatcriminaliteit toedichtte en de toenmalige partijvoorzitter Hans Spekman die voorstelde deze jongens niet alleen celstraf te geven, maar 'te vernederen, voor de ogen van hun eigen mensen'.
Waar de PvdA, zowel wat economisch beleid als haar uitlatingen over immigranten, in de afgelopen jaren haar koers heeft gewijzigd, lijkt de VVD eerder verder te radicaliseren en is het verschil met de PVV soms flinterdun.
Denk aan de proefballon van Dijkhoff om 'allochtonen' in bepaalde wijken zwaarder te straffen of het spijkerharde vluchtelingenbeleid zoals verwoord door Bente Becker in de Tweede Kamer.
Ik ken genoeg VVD'ers die zich hier grote zorgen over maken, maar vooralsnog lijkt de partij zich daar weinig van aan te trekken.
Terug