NL
.
Drie moeders met een migratieachtergrond maken zich zorgen
Bron: mo.be
Drie moeders met een migratieachtergrond maken zich zorgen
Drie moeders met een migratieachtergrond maken zich zorgen. 'Wij kijken met lede ogen toe hoe onze samenleving onze kinderen op dit moment nog knap, schattig en exotisch vindt, terwijl ze binnen enkele jaren de eerste slachtoffers zullen zijn van etnisch profileren, omdat ze lijken op amokmakers.'

Ons Dierbaar Vlaanderen,

Je wordt sinds een week wakker met een zware kater. Elke keer je naar het nieuws kijkt, heb je een wrange nasmaak in je mond. De gebeurtenissen rond het dossier van de overleden Slovaak Jozef Chovanec stapelen zich op. Waar je hoopte dat een Hitlergroet een "flauw grapje" van een jonge agente zou zijn, blijkt integriteit ver zoek in een systeem dat ten dienste zou moeten staan van de burger. Daarbovenop blijken er duizenden politieagenten lid te zijn van een gesloten Facebook-groep waar de meest degoutante uitspraken en racistische praat niet geschuwd worden.

Politiediensten spelen een belangrijke rol in onze samenleving door het vrijwaren van veiligheid voor iedereen. Ze zijn een instantie die hierbij zelfs met wapens mag optreden. Een antiracistische houding is dan ook een van de basisvereisten.

Wie zich niet kan houden aan deze basisvereiste, die is het dragen van het uniform niet waard. En een antiracistische houding staat niet gelijk aan het uitrollen van een diversiteitsplan maar aan het respecteren van intrinsiek menselijke waarde.

Wij onderstrepen deze waarde omdat het verleden al heeft laten zien dat het louter diversifiëren van politiekorpsen niet voldoende is. In getuigenissen waarschuwen agenten met een  migratieachtergrond al jaren dat het systeem met een probleem zit, dat de organisatiecultuur waar ze tegen vechten onveranderbaar is. Toch zijn deze getuigenissen jarenlang geminimaliseerd en werd er gesproken over 'enkele rotte appels'. Deze vlag blijkt nu duidelijk niet meer de lading te dekken.

Daarnaast blijkt dat burgers die een klacht indienen of een onderzoek willen laten instellen, niet kunnen rekenen op onafhankelijkheid in de opvolging ervan. Sterker nog, ze worden geconfronteerd met een ketting waarbij de ene schakel de andere lijkt in te dekken.

Dus welkom, dierbaar Vlaanderen, in onze slapeloze nachten, die van de gekleurde moeders van Vlaanderen. Waar de 'enkele rotte appels' voor ons al jaren hele manden vullen, manden die vandaag uitpuilen.

Iedereen draagt hierin een verantwoordelijkheid. Ook media, politici en publieke opinie die zich niet bewust zijn hoe de normalisering van rechts binnensluipt als een slang in onze dagdagelijkse realiteit. Dat gebeurt onder andere op het vlak van taal. Laat het ons eens hebben over het woord 'amokmaker'.
Wat is een #Amokmaker?

Het woord 'Amok' komt van het Indonesische meng-amûk. Dat betekent: een 'woedende en wanhopige aanval uitvoeren'. Amuk was verankerd in een diep spiritueel geloof waarbij de amok werd veroorzaakt door een slechte geest. De gemeenschap veroordeelde dus nooit de persoon die amok veroorzaakte, maar pakte de gevolgen aan zonder veroordeling of slechte intenties naar de amokmaker toe.

In België hadden we deze zomer drie categorieën amokmakers.

De eerste categorie zijn witte jongeren, vooral Nederlanders, die na het sluitingsuur van cafés niet naar huis wilden gaan. In Knokke liep het zelfs uit de hand en kwam het tot vechtpartijen. De politie vroeg versterking om de situatie onder controle te krijgen. Deze eerste categorie trekt amper de aandacht van media, politici en publieke opinie.

De tweede categorie zijn vooral gekleurde en zwarte jongeren uit lagere sociaal-economische klassen. Zij gingen er niet akkoord mee dat zij het strand moesten verlaten bij vloed omdat ze geen strandstoel hadden gehuurd voor de dag. Ook hier ontstond een grote vechtpartij.

Deze tweede categorie werd het item van de week voor media, politici en publieke opinie. De media bemachtigden onmiddellijk de gegevens van enkele amokmakers. Politici riepen op om een spoedcommissie bijeen te brengen in de Kamer, en de publieke opinie vroeg om deze jongeren en iedereen die er op lijkt voorgoed te weren van de hele kustlijn.

De derde categorie amokmakers, dat zijn wij. Deniz, Hafsa en Ikrame, gekleurde moeders en bezorgd over deze ongelijkwaardige behandeling door media, politici en de publieke opinie. Daarom klommen we in onze pen. Hopelijk zien de media, politici en publieke opinie in België, net als in de Indonesische gemeenschap, dat het noodzakelijk is voor ons om amok te maken. Hopelijk focussen ze voor een keer op de oplossingen die wij aanreiken.
De schuld en onschuld van woorden

Al geruime tijd wordt er via verschillende mediakanalen geflirt met termen als amokmaker. Deze woordkeuze is niet onschuldig; ze creëert een realiteit en definieert de manier waarop we met elkaar willen samenleven, hoe we naar elkaar kijken.

    Het extreem-rechtse discours vindt op deze manier toegang tot het dagelijkse taalgebruik in Vlaanderen

We huiveren bij het gegeven dat deze woorden slechts vervangers van andere woorden zijn. Waar krantenkoppen vroeger gretig gebruikmaakten van termen als "allochtonen", 'vreemdelingen' en 'buitenlanders' worden deze nu vervangen door op het eerste zicht minder beladen termen.

Die termen gaan niet over iemands afkomst of etniciteit, maar zijn er bij een diepere analyse wel altijd op gericht om landgenoten met migratieroots aan te duiden. Waar onze broers, neven, ooms en vaders voordien geviseerd werden als 'de vreemdeling', zijn nu onze kinderen aan de beurt onder de noemer 'amokmaker', 'relschopper' of 'crimineel'.

Het extreem-rechtse discours vindt op deze manier toegang tot het dagelijkse taalgebruik in Vlaanderen. En iedereen staat erbij, kijkt ernaar. Of toch bijna iedereen.

Lees ook
© Samira Bendadi
'Politie overal, gerechtigheid nergens!' De politie en de volkswijken in tijden van corona
We lazen een pittige (maar broodnodige) analyse over 'de vernieuwingsoperatie van Tom Van Grieken' in Knack (12/08/2020). Daarin stellen Han Renard en Simon Demeulemeester, beiden redacteur, dat Tom van Grieken de Vlaamse samenleving vergelijkt met een kopje thee. Lekker met één klontje suiker erin, maar ondrinkbare drab met twintig klontjes. Een discours waarbij een politieke partij het heeft over 'vreemdelingen' zonder dat daadwerkelijk zo te benoemen.

We merken dat het Vlaams Belang zijn haren noch zijn streken heeft verloren, maar dat men deze partij toch als minder radicaal beschouwt dan in de jaren 1990 het geval was. Wat zegt dat dan over onze media, politici en publieke opinie, kortom de samenleving, die klakkeloos mee de boodschap van deze partij verspreiden?

Wij zijn zeer bezorgd over deze evolutie, en dat zou u ook moeten zijn. Wij kijken, in het bijzonder als moeder met een migratieachtergrond, met lede ogen toe hoe onze samenleving onze kinderen op dit moment nog knap, schattig en exotisch vindt, terwijl ze binnen enkele jaren de eerste slachtoffers zullen zijn van etnisch profileren, omdat ze lijken op 'amokmakers'.

Je hoeft helemaal geen "amokmaker" te zijn om toch dat label te krijgen van tal van politici. En je kan perfect amokmaker zijn zonder gelabeld te worden, als je maar de goede huidskleur hebt.

Als kers op de taart reageerde Filip De Winter op Twitter (9 augustus 2020) op een tv-frament over het gebeuren aan de kust: 'Eindelijk, etnische profilering... Zo hoort het! Spijtig dat het zover moet komen vooraleer men durft pro-actief (sic) te controleren op basis van afkomst en etniciteit!' Etnisch profileren is nochtans verboden bij wet.
Etnisch profileren, de nachtmerrie van elke gekleurde moeder

Er zijn organisaties die zich inzetten tegen etnisch profileren: het Europees mensenrechtenorgaan ECRI, Amnesty International en ook de Liga voor Mensenrechten . Ze hanteren hierbij de volgende definitie van etnisch profileren: 'Het gebruik door de politie van criteria of overwegingen omtrent ras, huidskleur, etniciteit, nationaliteit, taal en religie bij opsporing en rechtshandhaving terwijl daarvoor geen objectieve rechtvaardiging bestaat.'

Het is een feit dat je huidskleur in België zal bepalen hoe vaak je gecontroleerd wordt door de politie. Dit is en blijft een vorm van discriminatie, en daarom onaanvaardbaar.

Blijf op de hoogte
Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws
 eMO: 2 keer per week het beste
 MO Daily: Dagelijkse toppers
 Ik ga akkoord met het privacybeleid
Anti-spam code:
Etnisch profileren lost het probleem van criminaliteit ook niet op, het werkt de oplossing juist tegen. De Liga voor Mensenrechten stelt dat zestig procent van het politiewerk tot stand komt met de hulp van burgers. Systematisch etnisch profileren zorgt ervoor de broodnodige vertrouwensband hierdoor verbroken is. De politie zal daardoor dus minder kunnen rekenen op de burgers.

In het rapport Je weet nooit met mensen zoals jij uit 2018 van Amnesty International werd er onderzoek gedaan in verschillende politiezones, om na te gaan wat de politie onderneemt tegen etnisch profileren. Veel te weinig, zo blijkt, om etnisch profileren te voorkomen, detecteren en te bestrijden.

Getuigenissen van slachtoffers komen altijd neer op hetzelfde. Ze voelen zich immens vernederd. Ze voelen zich radeloos omdat ze niet weten wat hun rechten zijn. Maar vooral: ze schrikken ervan dat omstaanders dit ondergaan en niet reageren als ze het zien gebeuren.

Waar wij ons als moeders vooral zorgen om maken is de impact van dit profileren op het welzijn van onze toekomstige "amokmakers". Door al de precedenten bij de vorige generaties heerst er bij ons een angstcultuur ten opzichte van de politie. Wij kunnen niet aanvaarden dat onze kinderen minder bewegingsruimte zullen hebben in de publieke ruimte, enkel omwille van hun huidskleur en etniciteit. Die publieke ruimte, die is toch van iedereen?
Groene ruimte, publieke ruimte

Vanya Verschoore schreef op 6 maart 2020 een artikel over luchtvervuiling en sociale onrechtvaardigheid op de website van Arbeid & Milieu. Hij verwijst in het artikel naar een studie van de onderzoeksgroep Interface Demography. Mensen uit kwetsbare gezinnen en armoede lopen het grootste risico op luchtvervuiling, zo bleek daaruit.

    Wat corona duidelijk maakt, is dat we onmiddellijk op een andere manier naar onze publieke ruimte moeten kijken.

Een determinerende factor daarbij is de woonsituatie. De structuur van de woonwijken zorgen voor een hogere concentratie aan fijn stof. Er is veel sluipverkeer in deze woonwijken en er zijn nauwelijks groene ruimtes.

Het onrechtvaardige aan dat verhaal is dat deze mensen eigenlijk het minst bijdragen aan de vervuiling in de stad. Daarnaast bevinden deze gezinnen zich vaak in woning die slecht geïsoleerd is en waar geen goede luchtcirculatie voorzien is. Voeg daar corona en een gezin aan toe en de molotovcocktail kan warm geserveerd worden op een ligstoel op het strand van Blankenberge.

Deze explosieve situatie vraagt om een zeer doordachte visie voor het inrichten van de publieke ruimte, en vooral de groene ruimtes. Het is van levensbelang dat deze ruimtes dan ook publiek blijven en niet geprivatiseerd worden.

Het voorbeeld van Blankenberge is overduidelijk. Het privatiseren van de publieke ruimtes op het strand zorgt ervoor dat degenen die het meest nood hebben aan buitenruimte en buitenlucht het eerst gevraagd worden om te vertrekken wanneer het zeewater stijgt, en wanneer de beperkte beschikbare ruimte wordt verkocht aan de hoogste bieder. Voeg daar een temperatuur van 35 graden aan toe en de molotovcocktail die we net serveerden ontploft.
Elk jaar staycation voor gezinnen in armoede

Wat corona duidelijk maakt, is dat we onmiddellijk op een andere manier naar onze publieke ruimte moeten kijken. Met alle mogelijke kortetermijnmiddelen werden speelstraten, autovrije zones en woonerven gecreëerd in verschillende steden. Maatregelen die ervoor zorgen dat ook deze kwetsbare gezinnen hun jaarlijkse staycation meer in de buitenlucht konden doorbrengen dan anders.

    Het wordt hoog tijd dat we het takenpakket van onze politiemensen analyseren.

Want waar de gemiddelde witte middenklasse gezinnen geconfronteerd werden met een hun allereerste staycation, vanwege de coronamaatregelen, is dit een jaarlijkse traditie voor de meest kwetsbaren in onze samenleving. Daar is geen geld voor verre vakantie. Ook wij waren ooit kinderen die vanwege armoede bijna nooit op vakantie gingen.

Eén ding staat vast: we zullen in de nabije toekomst nog meer hittegolven kennen. De nood aan recreatieve publieke ruimte zal enkel maar prangender op worden. Zijn daarmee alle problemen opgelost? Neen, absoluut niet. Het herverdelen van de publieke ruimte is slechts een eerste, maar wel belangrijke stap.
Niet-politiële veiligheid

Allereerst is er nood aan een hervorming van Justitie, een hervorming die onderzoek van de organisatiecultuur binnen de politiediensten garandeert. Daarnaast moeten we ervoor zorgen dat politiemensen die een badge krijgen, de antiracistische houding als een essentiële vereiste zien. Dat wil ook zeggen dat mensen hiervoor moeten worden opgeleid.

Voor alle andere problemen is een straffe "ketenaanpak" nodig. Wij geloven in een beleid van overschrijdende ketenaanpak, die buiten de bevoegdheden van enkel justitie treedt. Deze aanpak begint bij de geboorte van burgers en eindigt met een menswaardig pensioen. Betaalbare kraamzorg, betaalbare en toegankelijke kinderopvang, voldoende plek in het onderwijs, jeugdwerkers, sociale werkers, betaalbare en goede huisvesting, rusthuizen en woonzorgcentra, gezondheidszorg, begeleiding van werklozen, toeleiding tot de arbeidsmarkt en andere sociale diensten.

MEEST GELEZEN

    1
    Coronavaccin ontwikkelen is slechts begin, want productie kent veel hindernissen
    2
    Ik haalde mijn rekening helemaal leeg en kocht 300 kippen
    3
    'Schaf de politie af!'

Daarnaast willen wij dat de politie investeert in een ware nabijheidspolitie. Wijkinspecteurs en wijkagenten die de burgers kennen en die ten dienste staat van die burgers, ongeacht hun afkomst, kleur, religie of sociaal-economische achtergrond. Een ware nabijheidspolitie, waar ook onze kinderen bij terechtkunnen wanneer zij met een probleem zitten. Racisme, zowel binnen het systeem als op het terrein, moet actief worden opgespoord.

Een oprechte racisme-vrije nabijheidspolitie, zodat jongeren nooit bang zullen zijn en op de vlucht zullen slaan bij het zien van de politie zoals Mehdi, Adil en andere jongeren die hen voorgingen. Een politie van de toekomst, zodat onze slapeloze nachten snel voorbij zullen zijn.

Zodat we geen #Amokmaker moeten zijn, maar gewoon terug kunnen naar onze rol van onbezorgde moeder.

Hoogachtend,
De Amokmakers
Deniz Agbaba, Hafsa El-Bazioui, Ikrame Kastit

Deniz Agbaba is voorzitster voor Groen bij het Brussel Hoofdstedelijk Gewest, Hafsa El-Bazioui is gemeenteraadslid voor Groen in Gent, Ikrame Kastit is gemeenteraadslid voor Groen in Antwerpen. Ze schreven deze tekst in eigen naam.
Terug