NL
.
Het is nooit het juiste moment om te manifesteren tegen racisme
Het is nooit het juiste moment om te manifesteren tegen racisme
Het protest dat gisteren plaatsvond in Brussel valt zonder meer historisch te noemen. Nooit eerder werd in België zo massaal bijeengekomen om een vuist te maken tegen racisme en politiegeweld. Nooit eerder werd op zo'n korte tijd zoveel volk gemobiliseerd. Nooit eerder was solidariteit met alle slachtoffers van racisme zo tastbaar. Wat opviel: heel veel jonge mensen, toch ook een pak solidaire witte mensen. En evenzeer een puike organisatie, met een ordedienst die mondmaskers uitdeelde en het hoofd koel hield bij een plein en zijstraten die overrompeld waren door het volk. Een organisatie ook die in minder dan een week tijd deze mobilisatie op gang heeft getrokken. Dat er veel meer dan tienduizend mensen kwamen opdagen gisteren, zegt daarmee zowel iets over de kracht van de organisatoren als over de urgentie die heel veel mensen voelen.

Er werd niet alleen in Brussel betoogd gisteren. Ook in Antwerpen, Luik, Gent, Oostende en Hasselt kwamen mensen op straat. De internationale golf aan opstanden tegen witte suprematie en racisme, heeft hiermee ook voet aan de grond gekregen in België. Niet omdat Belgische activisten meesurfen op een Amerikaanse hype zoals tegenstanders beweren, maar omdat de realiteit van een racistische en gewelddadige politie evenzeer een Belgische problematiek is. De moorden in de VS en het blijvende protest daartegen, hebben ons er nog eens aan herinnerd dat ook België zijn slachtoffers heeft. Adil Charrot, Mehdi Bouda, Mawda Shawri, Lamine Bangoura, Semira Adamu, Dieumerci Kand. Het zijn slechts enkele van de namen van Belgische slachtoffers waarvoor gisteren gerechtigheid werd gevraagd.

Maar dit protest gaat over meer dan het dodelijk geweld van de politie tegenover mensen van kleur. Wie luisterde naar de indrukwekkende toespraken die gisteren gegeven werden, wie keek naar de boodschappen die te lezen waren op de kartonnen bordjes die zag en hoorde dat het ook over meer gaat. Over het permanente, dagelijkse racisme, over het institutionele racisme, over het witte zwijgen dat racisme faciliteert, over dekolonisering en reparaties. Een nieuwe, solidaire generatie staat op, die definitief wil afrekenen met het onaanvaardbare onrecht.

Zoals te verwachten was, wordt de manifestatie van gisteren verguisd door vele witte en rechtse commentatoren, opiniemakers en politci. Uiteraard wordt nu luid van de toren geroepen dat de massabijeenkomst een gevaar vormde voor de volksgezondheid. Inderdaad, we zitten nog steeds in het midden van een pandemie. Maar als het racisme niet stopt tijdens een pandemie, kan ook het protest tegen racisme niet stoppen tijdens deze pandemie. Adil Charrot werd vermoord tijdens volle lockdown, George Floyd ook. Corona heeft de dodelijkheid van racisme enkel nog groter gemaakt door bestaande structurele ongelijkheden te vergroten en kloven verder te verdiepen. Want wie waren de mensen die pakjes bleven rondbrengen? Die rekken bleven vullen? Voor wie de lockdown allesbehalve een romantische periode van bezinning was? Juist, ja. Dat de kruik uitgerekend nu barst en er een internationale opstand tegen witte suprematie losbreekt, is daarom allerminst toevallig.

Dit was niet het juiste moment om te protesteren, en niet de juiste manier. Dat is wat alle pundits daags na de manifestatie in koor verkondigen. Maar voor hen is het natuurlijk nooit het juiste moment. Er is altijd wel iets belangrijkers dan het te hebben over racisme, laat staan iets te doen aan dat racisme. En de manier waarop is voor hen natuurlijk ook nooit goed. Als racisme aangeklaagd wordt, dan is het volgens hen altijd te heftig, te politiek correct, te ongenuanceerd, te polariserend, teveel 'identiteitspolitiek'. En als het dan eens echt uit de hand loopt, dan staat men op de eerste rij om 'het geweld' te veroordelen.

Uiteraard worden rellen die in de marge van de manifestatie plaatsvonden nu uitvergroot en aangewend om het protest in een kwaad daglicht te stellen. Zo gaat het al jaren, decennia, eeuwen. Iedere reden is altijd goed om racisme te relativeren, om alle terechte en legitieme woede te criminaliseren. We leven in een wereld waarin nog steeds meer ophef bestaat om een gebroken ruit dan om iemand van kleur die sterft door politiegeweld. Geweld van betogers moet steeds onmiddellijk veroordeeld worden, politiegeweld moet altijd heel langdurig worden onderzocht. De plundering van enkele winkels is een nationaal schandaal, maar de eeuwenlange koloniale plundering nog steeds een nationale trots die wordt verheerlijkt door middel van standbeelden. De gewelddadige geschiedenis van het racisme en het kolonialisme moet steeds genuanceerd worden, de beelden van rellende betogers kunnen niet vaak genoeg gereproduceerd en veroordeeld worden. Het is exact deze dubbele moraal, die hypocrisie, dit racistische systeem dat ook weer zo overduidelijk wordt in stand gehouden in de berichtgeving en reacties op de manifestaties van gisteren, waar we definitief mee moeten afrekenen.

Klik hier voor het volledige artikel.

Terug