NL
.
Steun aan Unia stopzetten is kiezen voor de wet van de sterkste
Steun aan Unia stopzetten is kiezen voor de wet van de sterkste
In het Vlaams regeerakkoord (N-VA/OpenVLD/CD&V) wordt lippendienst bewezen aan de strijd tegen discriminatie. Tegelijk trekt Vlaanderen zich terug uit het centrum dat bevoegd is voor discriminatie, met name Unia. Om de kritiek weg te wuiven dat er niets meer zou worden gedaan tegen discriminatie, wordt een Vlaams gelijkekansencentrum in het vooruitzicht gesteld.

Dit centrum zal enkel nog actie mogen ondernemen als dat past in de visie van de Vlaamse regering. Als de regering voortaan zelf beslist welke mensenrechten belangrijk zijn, en welke niet, wordt het hele idee van mensenrechten ondergraven en geldt vooral de wet van de sterkste.

Discriminatie is een van de meest onrechtvaardige behandelingen die iemand kan overkomen. Ongelijk behandeld worden zonder dat daarvoor een rechtmatige reden is, roept een gevoel van ongeloof, machteloosheid en boosheid op bij de slachtoffers. Dagelijks krijgen wij mensen over de vloer die gediscrimineerd worden. Werknemers die omwille van hun leeftijd of ziekte aan de kant worden geschoven, huurders die geen betaalbare woning of werk vinden alleen omwille van hun naam of loonbriefje, vrouwen die slachtoffer zijn van ongewenst seksueel gedrag, ...

Al deze mensen willen hun verhaal kwijt. Ze hebben nood aan bijstand. Ze willen daartegen iets ondernemen. Vaak weten zij nu al niet waar ze terecht kunnen. Sommigen worden geholpen door Unia of een van haar lokale meldpunten.

In De Morgen van 2 oktober beweert Jambon dat Unia meer kwaad dan goed doet. Door in Terzake te focussen op een klein voorbeeld worden de honderden gevallen waarin Unia dagelijks mensen bijstaat in het belachelijke getrokken. In 2018 bekwam Unia in 295 gevallen een oplossing zonder naar de rechtbank te gaan en in 33 gevallen trok het naar de rechtbank. Dit cijfer lag hoger dan de voorgaande jaren omdat het aantal gevallen van discriminatie toeneemt.

Het is de Vlaamse regering echter helemaal niet alleen noch vooral om Unia te doen maar om haar visie op de mensenrechten en wat voor soort organisatie daarvoor mag opkomen.
Waakhond gemuilkorfd

In Terzake van maandagavond kwam de aap uit de mouw. Toen Annelies Beck aan Jambon vroeg waarom er een apart Vlaams centrum moest komen, was zijn antwoord "omdat we daar meer impact op hebben". Dit centrum moet focussen op "de uitdagingen die in Vlaanderen bestaan".

Maar in hetzelfde regeerakkoord staat dat discriminatie in Vlaanderen welig tiert. Welke andere uitdagingen zijn er in Vlaanderen dan in België? Worden in Vlaanderen minder mensen gediscrimineerd omwille van hun geslacht, leeftijd, huidskleur, handicap, ...?

Helemaal niet, maar toch is dit waar we naartoe dreigen te gaan.

Als de regering voortaan zal beslissen welke mensenrechten belangrijk zijn, en welke niet, ondergraaf je de hele idee van mensenrechten.

Met die ingesteldheid zijn waakhonden van de democratie natuurlijk stoorzenders die gemuilkorfd moeten worden.

De rol van een waakhond is onafhankelijk van het beleid kunnen oordelen of er sprake is van discriminatie, wat Unia vandaag doet. Met dit regeerakkoord wordt het gelijkekansencentrum geen waakhond maar een puppy. In de Europese richtlijn over discriminatie wordt het belang van waakhonden die op onafhankelijke wijze discriminatie kunnen onderzoeken nochtans onderlijnd. Wie gelooft dat dit Vlaams centrum zal samenwerken met Unia, is eraan voor de moeite. In het regeerakkoord staat dat federale overheden niet op het Vlaamse terrein mogen komen.

Onder druk van de kritiek koos Unia nu al vaak voor bemiddeling in plaats van juridische procedures. Daar valt iets voor te zeggen als het voor discriminerende gedragingen van individuele burgers gaat. Doch grote spelers, zoals overheden en ondernemingen, weten vaak maar al te goed dat ze discriminerend optreden en tegen hen moeten effectieve en ontradende sancties worden toegepast, finaal door rechtbanken.

Je kan er gif op innemen dat de druk op het Vlaamse gelijkekansencentrum om niet naar de rechtbank te trekken, zelfs in geval van systematische en ernstige gevallen van discriminatie, alleen maar zal vergroten. In die zin is de aanval op Unia tevens een (hernieuwde) aanval op de rechterlijke macht.
Primaat van de sterkste

De nieuwe Vlaamse regering kiest partij voor het recht van de sterkste.

Door als Vlaamse regering Unia niet langer te ondersteunen geeft zij duidelijk aan de strijd tegen discriminatie niet met alle middelen te willen voeren en worden mensen die gediscrimineerd worden in de kou gezet, zonder dat de reële problemen van veel mensen worden opgelost zoals het vinden van een betaalbare woning, volwaardig werk, betaalbare zorg, ... en terwijl er voor ondernemingen en overheden een warme fauteuil wordt klaargezet. In Vlaanderen is iedereen officieel gelijk, maar zullen sommigen iets meer gelijk worden dan anderen.

Tot slot: Vlaanderen wil zich spiegelen aan Nederland en de Scandinavische landen. Welnu, die landen kennen praktijktesten en actieve instellingen waar mensen terecht kunnen met klachten inzake discriminatie.
Terug