NL
.
Hun zogenaamde strijdvlag
Bron: jmeblommaert
Hun zogenaamde strijdvlag
Peter De Roover was ooit de man die ervoor moest zorgen dat de Vlaamse beweging een linkerpoot kreeg. Vandaag eist hij verontschuldigingen van de Pukkelpop organisatoren omdat die laatsten spraken over een 'collaboratievlag', en die bewuste vlag ook lieten weghalen van het festival na een incident waarin jonge milieu-activisten het slachtoffer werden van intimidatie.

Voor De Roover is de 'geelzwarte' leeuw gewoon een vlag, en volgens hem geniet die vlag de sympathie van vele duizenden mensen. Ook voor Joel De Ceulaer is die 'strijdvlag' gewoon een zaak van interpretatie, of van iets wat we in de taalkunde 'vrije variatie' noemen: het maakt niet echt uit welke variant je hanteert want er is geen echt betekenisverschil.

Twee punten.

Een: een vlag is zowat het minst neutrale object dat er bestaat, en dat is waarom er zoveel heisa over werd en wordt gemaakt, waarom ze in triomf gehesen wordt en in nederlaag wordt neergehaald of verbrand. Dat is waarom een vlag ook vaak, in ouder taalgebruik, een wapen genoemd wordt. Dus 'zomaar' een vlag opnemen, of zich vergissen van vlag - maak dat een ander wijs. Zeker wanneer het de Vlaamse beweging betreft - een traditie die uitblinkt in vlaggenvertoon en haar vlaggen liet zegenen, aanbidden en vereren.

Er is dus niks willekeurigs aan het 'hijsen van de zwartgele vlag' zoals De Roover het zo netjes schrijft.

Twee: er is niks willekeurigs aan het hijsen van die vlag, temeer omdat ze een doelbewuste keuze inhoudt. Er is immers een officiele Vlaamse leeuw, en die ziet er zo uit:

Die leeuw werd ingevoerd in 1973 en in 1985 ook erkend als de vlag van de Vlaamse Gemeenschap. Dat laatste is tot nader order de grootste verwezenlijking van de Vlaamse beweging. Dus waarom deze leeuw iets zou mankeren wat de 'strijdvlag' wel heeft mag men mij komen uitleggen.

Noteer, terzijde, dat de vlag in 1973 werd ingevoerd (samen met de erkenning van 11 juli als Vlaamse feestdag) via het Decreet-Raskin. Raskin was een verkozene voor de Volksunie, en net zomin als zijn companen uit de Vlaamse Cultuurraad van 1973 - Coppieters, Baert, Schiltz, Nelly Maes, onder andere - een 'sos'. Het waren Vlaams-nationalisten die deze vlag hebben gekozen. Ze kozen niet voor de zogenaamde strijdvlag.

Wie die 'strijdvlag' hijst kiest er dus voor om in een heel precies bepaalde symbooltraditie te gaan staan. De Roover is woest over het feit dat men 'de strijdvlag' bij Pukkelpop als 'collaboratievlag' beschouwt. Dat is, naar zijn inzicht, van de pot gerukt.

Wel, die pot zit wel boordevol nogal duidelijke symboolbetekenaars. De 'strijd' waarvoor de vlag als wapen diende is immers welbekend. Ter illustratie:

Oei, er liepen Vlaamse gewapende nazi's achter deze vlag. En niet enkel aan het Oostfront, ook in de vaderlandse politiek voor en tijdens de oorlog:

19146

De band tussen de naoorlogse extreemrechtse franje van de Vlaamse beweging en de collaboratie is onbreekbaar en ononderbroken, en die band heeft de 'strijdvlag' als symbool.

Ho ho: dat is allemaal oude en vergeten geschiedenis. Dat telt niet meer. Echt? Check it out. Hier is de Vlaamse Volksbeweging - waarin De Roover z'n adelbrieven won - in de zomer van 2018. Het graf is dat van VNV-collaborateur Staf De Clerq. En de vlag is...

VVB

Die extreemrechtse franje is flink doorgegroeid, heeft de paramilitaire VMO-uniformen ingewisseld voor smart casual en designkostuums, en zit nu in naam van de N-VA op het pluche.

d40b83e4-4074-11e3-beab-170a88646a67_web_scale_0.0520833_0.0520833__ (1)

Ook hier zien we de bewuste keuze die ik eerder schetste: Jambon kan kiezen tussen de erkende Vlaamse leeuw en de zogeheten 'strijdvlag' met haar historische lading, het wapen van de collaboratie met de nazi's en van de naoorlogse extreemrechtse franje. Hij kiest voor de collaboratievlag. Alsof de keuze neutraal is.

Het is dus De Roover die de dingen van de pot probeert te rukken, en mensen wijs wil maken dat de collaboratievlag een ding is dat men met respect moet bejegenen, en dat mensen zoals hij 'gewoon' en 'zomaar' verkiezen boven degene die aan regeringsgebouwen hangt.

Er is niks 'zomaar' aan die keuze. Omdat het een keuze is, en een keuze voor een vod die besmeurd is, in het verleden en het heden, door gewelddadige extreemrechtse radicalisering. Als De Roover bezwaar heeft tegen het feit dat men zijn voorkeur voor de collaboratievlag leest als een associatie met die traditie, dan kan hij dat bezwaar snel opheffen door te kiezen voor die andere leeuw.

Het is aan hem en die anderen die de zogeheten 'strijdvlag' zo graag hijsen om hun keuze uit te leggen. Wij die die keuze zien als een bewuste keuze voor een besmeurd symbool, hoeven helemaal niks uit te leggen. We moeten gewoon wijzen op waar die vlag, toen zowel als nu, voor staat. Een volkomen transparant extreemrechts symbool kan men, net zomin als een volkomen transparant Christelijk, Moslim- of communistisch symbool, niet neutraal lezen.

De collaboratievlag staat, in tegenstelling tot degene die in 1973 en 1985 erkend werd als officieel, niet voor Vlaanderen, en niet voor de Vlamingen. Ze staat voor een extreemrechtse fractie ervan. Daarvan, en van niets of niemand anders, is ze het wapen. En de vlag met rode tong en klauwen werd net officieel gemaakt om ervoor te zorgen dat Vlamingen niet meer achter dat extreemrechtse wapen zouden moeten gaan staan. Om de zogeheten 'strijdvlag', met andere woorden, niet de vlag van Vlaanderen te laten zijn. N-VA wil die zeer belangrijke beslissing kennelijk uitvlakken.

Ik ben benieuwd welke vlag Jambon zal hijsen wanneer hij Minister-President is van Vlaanderen.

Postscript: Over de Belgische collaboratievlag

In een poging om het onverdedigbare te verdedigen kwamen nogal wat mensen ter rechterzijde aanlopen met foto's van Leon Degrelle, leider van het extreemrechtse Rex en notoir Waals collaborateur in de Waffen-SS. Op die foto's zien we een embleem bestaande uit de Belgische vlag en het opschrift "Wallonie". Het gaat om foto's zoals deze:

DEpI5dnWsAAGsar (1)

Juist, ja, ook de Belgische vlag was dus een collaboratievlag.

Maar niet meer in 2019. Want er zijn twee dingen die men aan de rechterzijde even op zak moet steken.

    Er is in Wallonie na de Tweede Wereldoorlog geen voortzetting geweest van een beweging in de voetsporen van Degrelle. In Vlaanderen hebben we een ononderbroken traditie van zo'n 70 jaar van politieke organisaties die de erfenis van de collaboratie eren en haar historische schuld proberen weg te vlakken - zie de tekst hierboven.
    Wallonie heeft, zoals we weten, nadien ook een eigen vlag aangenomen. Niet die van Degrelle, wel eentje die er zo uitziet:

1200px-Flag_of_Wallonia.svg

De symbolen waarmee Degrelle paradeerde zijn door de Walen netjes naar het restafval van de 20ste eeuw gedragen. In Vlaanderen pronkt men in 2019 nog met de vod waarrond de Vlaamse Waffen-SS zich schaarde en wijst men de officiele leeuwenvlag misprijzend van de hand (ook al is ze de erfenis van de toenmalige Volksunie). Dat, dames en heren, is het verschil.
Terug