NL
.
De rehabilitatie van kolonialisme
De rehabilitatie van kolonialisme
In 2011 riep ik 7 mei uit tot Saih Bin Sakam Dag, naar de overlevende van het bloedbad van Rawagede, die in 2010 naar Nederland reisde om over erkenning van deze oorlogsmisdaad te praten. Hij kwam van een koude kermis thuis en overleed een jaar later, op 7 mei.

De botte weigering van onze koningin en van de hele Tweede Kamer behalve twee Kamerleden om Saih Bin Sakam te woord te staan, is exemplarisch voor de weigering van Nederland om het eigen koloniale verleden onder ogen te zien. Daarom is 7 mei, de sterfdag van Saih Bin Sakam, een Dag van Nationale Schaamte over de ellende die wij in de overzeese koloniën hebben aangericht.

Dat besloot ik acht jaar geleden en hoewel ik nooit de illusie heb gekoesterd dat Saih Bin Sakam Dag een officiële gedenkdag zou worden, had ik wel wat vooruitgang verwacht als het gaat om de erkenning van dat koloniale verleden.
Tempo Doeloe

Helaas is precies het tegenovergestelde het geval. Met de normalisering van extreemrechts is er ook een sterk revisionisme in opkomst ten aanzien van het kolonialisme en zelfs van het Nederlandse aandeel in de Transatlantische slavenhandel. In verschillende publicaties in de kwaliteitskranten wordt inmiddels regelmatig gehamerd op de positieve kanten van het kolonialisme.

'Nu staat kolonialisme gelijk aan roofzucht, slavernij en geweld om de westerse heerschappij te bestendigen', schreef Kester Freriks afgelopen najaar bijvoorbeeld in het NRC Handelsblad, 'maar 'tempo doeloe was ook een mooie tijd. Het is inmiddels verboden te zeggen dat een leven doorgebracht in de archipel een gelukkige tijd was, misschien de gelukkigste die men min of meer heeft gekend.'

Say what?
Stalin en Hitler

Het actualiteitenprogramma EénVandaag schonk een jaar eerder veel aandacht aan een Amerikaanse wetenschapper, Bruce Gilley, die beweert dat het kolonialisme de gekoloniseerde landen vooral veel voordelen heeft gebracht.

En erg actief is een historicus, Piet Emmer, die de slavenhandel door de Nederlanders bagatellisseert (hij vergelijkt de in donkere ruimen samengepakte, geketende slaven met passagiers in een Boeing 747), beweert dat het kolonialisme Aziatische en Afrikaanse landen beschaving heeft gebracht en nu gaat hij weer tegen een tentoonstelling in het Haagse Mauritshuis omdat de slavernij daarin te negatief wordt afgeschilderd. 'Een schrijver stelt ten onrechte dat Europeanen slaven 'deporteerden', een term die we kennen uit de tijd van Stalin en Hitler', jammert Emmer.

Oké.
Zwarte bladzijden

Van de PVV wisten we dat die partij er een hekel aan heeft te spreken over 'zwarte bladzijden' on onze vaderlandse geschiedenis, want dat is volgens Wilders 'weg met ons'. De adjudant van Wilders, Martin Bosma, werkt onder leiding van GroenLinkser Meindert Fennema momenteel aan zijn proefschrift over Zuid-Afrika, dat volgens hem leeg was toen de Nederlanders er arriveerden.

Maar de ronkende verheerlijking van het kolonialisme door de in extreemrechtse kringen, maar ook bij GroenLinks populaire filosoof Sid Lukkassen tart echt elke verbeeldingskracht. Lukkassen bezingt in zijn boek Avondland en Identiteit de 'Europese masculiniteit die in feite de wereldzeeën bedwong en de aarde in kaart bracht'. 'Als ik denk aan de Europese masculiniteit dan denk ik aan de stijlvol geklede aristocraat die vastberaden in de onstuimige golven staart'.

De witte man die de wereld onderwierp. Deze Lukkassen werd uitgenodigd om te spreken over diversiteit in de wetenschap tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer, en ook toen kon hij het niet laten laatdunkend te spreken over 'postkoloniale studies' en 'dekolonisering' aan de universiteit.
Europese masculiniteit

Niks geen Dag van Nationale Schaamte, dus. Het kolonialisme moet in ere worden hersteld en bezongen worden. Het 'Daar Werd Wat Groots Verricht' staat weer in vlammende letters aan het Hollandsche firmament. Het zal me niet verbazen als we misschien dit jaar al de pleidooien voor een Boreale Reconquista kunnen lezen op de opiniepagina's van NRC, de Volkskrant en Trouw, waarna de Kamer een motie van de leden Özdil en Bosma zal aannemen om de mogelijkheden één en ander in alle onbevangenheid en met medeneming van de position-papers van de heren Emmer, Lukkassen en Freriks met elkaar te bespreken.

Och, Saih Bin Sakam, wat kan ik zeggen ter verdediging van mijn volk? We zijn schaamteloos, maar we weten best dat we schuldig zijn, en daarom overschreeuwen we onze wroeging maar met onze natte dromen over Europese masculiniteit.

Of dat hoop ik dan maar.
Terug