NL
.
De liefde die haat niet toelaat
De liefde die haat niet toelaat
Speech Jerry Afriyie tijdens demonstratie 'Groningen Tegen Racisme En Discriminatie', zondag 17 maart 2019.

Goedemiddag dierbaren, vrienden, kameraden, inlichtingendienst en vijanden,

Afgelopen vrijdagochtend werden we wederom wakker geschud door wat men het kwaad noemt. Het was een aanval op ons allen, net zoals wat er met de familie Boukhizzou uit Urk vier dagen eerder gebeurde een aanval was op ons allen. Onze moslim zusters en broeders hebben ons voor deze dag en vele hiervoor gewaarschuwd. Voorbeeld na voorbeeld, keken wij met lede ogen toe. Moslimhaat-campagnespots die primetime werden uitgezonden en zo hun weg vonden naar onze huiskamers, konden op onze passieve houding rekenen.

En toen kwam vrijdagochtend. Op mijn telefoonscherm zag ik een filmpje dat gelijkenis had met een videogame die mijn zoon soms met zijn vrienden speelt. Alleen was het geen videogame. Dit keer gingen echte mensen dood en het bloed op het scherm was echt bloed van echte mensen, onder wie kinderen. In een gebedshuis waar mensen aan het bidden waren. Waarschijnlijk baden ze voor een lang leven, kracht om arbeid te verrichten of om een moeilijke tijd te doorstaan. Misschien baden ze om een achterstand weg te werken, voor vele jaren en gezondheid voor hun gezin, misschien om een overledene een betere plek in het hiernamaals te wensen of met een egoïstische verzoekje. Waarvoor ze ook baden, zij en toekomstige slachtoffers verdienen een betere wereld.

Die betere wereld gaat er niet vanzelfsprekend komen. Openlijke moslimhaat en openlijk racisme nemen met de dag toe. En Nederland heeft een hoofdrol. De sleutelfiguren die deze haat aanwakkeren, zitten niet ondergronds, noch doen ze moeite om hun maskers goed op te zetten. Ze zijn zichtbaar en tastbaar. Leg de partijprogramma's en de manifesten die Breivik en Breton Tarrant met trots de wereld in slingerden naast elkaar en zie zelf de overeenkomsten. Kijk welke personen wij als land de afgelopen vier jaar hebben verkozen tot 'politici van het jaar' en lees erop na waaraan zij het hebben verdiend. De witte suprematie beweging wordt niet voortgestuwd door 'Tokkies'. Was het maar waar dat het 'Tokkies' waren.

Wit terrorisme is van alle tijden, en het is een systeem. Het vindt openlijk plaats, onder het mom van zelfliefde en vrijheid van meningsuiting. Het is tegenwoordig vrijheid van meningsuiting wanneer je mensen op basis van hun afkomst de toegang tot het land ontzegt, wanneer je Nederlanders ontmenselijkt op basis van hun huidskleur. Wij waren met zijn allen getuige van wat er in Urk plaatsvond op maandag 11 maart. Toch waren er media en politici die moeite hadden om de woorden 'radicaliseren' of 'racisme' uit hun strot te krijgen. De golf van geweld jegens anti-zwarte piet activisten en het terroriseren van moslims zijn geen incidenten of uit de hand gelopen jeugdtrauma's. Dit zijn racistische daden, met racistische motieven die veroordeeld dienen te worden en met nieuwe wetten bestreden dienen te worden. Wij hebben IS verslagen, lees ik her en der. Wat weerhoudt ons ervan om Wit Terrorisme te verslaan? We hebben in veel gemeenten een anti-radicaliseringsbeleid, stuk voor stuk gericht op moslims en zwarte activisten. Waar is het anti-radicaliseringbeleid om wit terrorisme te voorkomen?

Dit en veel meer voorbeelden maken zelfs de engelen onder ons ziedend. Je hebt dan ook alle recht om naar wraak te verlangen. En toch wil ik een beroep op je doen. Geef haat geen onderdak, niet in de politiek, niet in onze huizen en zeker niet in onze harten. We moeten trouw blijven aan ons morele doel, namelijk een rechtvaardige en eerlijke samenleving. Voel je niet verslagen, ook al is het begrijpelijk. Voel je niet alleen, ook al lijkt het soms alsof wij met weinigen zijn. Laat je niet verlammen door angst. We zijn goed op weg met elkaar, meer dan te voren. Het is heel makkelijk om terug te vallen op angst, om toe te geven aan onze mindere kanten, om een monster te worden, zoals anderen monsters zijn geworden. Laat dit ons niet veranderen, we zijn met licht en liefde zo ver gekomen, we hebben haat niet nodig om de laatste meters af te leggen.

Ik ben me ervan bewust dat mijn liefdevolle woorden verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden. Zelfs door sommigen onder u. Weet, mijn liefdevolle woorden zijn niet gericht tot degenen onder ons die liefde misbruiken om hun verantwoordelijkheid vooruit te schuiven. Zij die denken dat opkomen voor je medemens niet liefdevol is, omdat het de gezelligheid van enkelen kan verstoren, zij die, wanneer wij protesteren op plekken waar kinderen met racisme worden geconfronteerd, zien als het verstoren van de orde. Zij die zeggen: "racisme is een te beladen woord, gebruik een andere woord". Mijn vraag aan die mensen is, Hoe gaan wij van racisme afkomen als wij het R-woord niet eens volledig mogen uitspreken?

Als ik over liefde heb, heb ik het over de liefde die je de waarheid laat uiten, ook al doet het je geliefde pijn, de liefde die je uit je huis naar de Grote Markt brengt, de liefde die haat niet toelaat. Ik heb het over de liefde die micro-revoluties ontketent.

Want zeggen dat je niet zo denkt, is niet genoeg. Zeggen dat zo iemand niet goed bij zijn hoofd is of jou niet vertegenwoordigt, is niet genoeg. Het is tijd voor micro-revoluties. Vanuit onze kracht, hoe minimaal ook, hoe weinig seconden we er ook voor over hebben, we kunnen nog altijd met weinig inzet een groot verschil maken. Plaats bijvoorbeeld onder nieuwsberichten op sociale media dat het niet om "woedende jongeren" of "hooligans" gaat, maar om geradicaliseerde witte jongens, vrouwen en mannen. Schrijf een brief naar jouw partijleider en eis van hem of haar dat ze zich niet alleen moeten uitspreken tegen racisme en moslimhaat, maar zich er ook naar moeten gedragen. Organiseer huiskamergesprekken met familie en vrienden die het geweld afkeuren en vervolgens zeggen "Ja maar". Breng ze samen met sleutelfiguren uit de getroffen gemeenschappen om in gesprek te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer wij niet meer met elkaar praten, het kwaad voor ons zal spreken. Wanneer wij wegkijken zal het kwaad ons de weg wijzen en wanneer wij ons geweten in slaap laten sussen door ogenschijnlijk comfort zullen Christchurch, Urk en Eindhoven ons doen opschrikken.

Ik ben niet alwetend, ik heb niet de waarheid in pacht, ik ben net zo broos, net zo imperfect als ieder ander. Ik heb niet veel, maar ik heb liefde. Ik heb liefde voor mijn medemens en voor mijn land. Neem die liefde alsjeblieft aan. Geef liefde een onderdak, geef liefde een gezicht in het publieke debat, geef liefde een stoel aan tafel, maar bovenal, geef liefde een toekomst. In ons midden.
Terug