NL
.
Ontkenningsstrategieën
Het discours van zij die het Sinterklaasfeest willen houden zoals het is, die zich niets aantrekken van het kwetsend karakter en die totaal geen boodschap hebben aan een inclusieve Sinterklaasviering valt ruwweg in 3 onderling niet-uitsluitbare ontkenningsstrategieën onder te verdelen.

De eerste ontkenningsstrategie is het ontkennen dat Zwarte Piet een karikatuur is van een Afrikaan of een verwijzing ernaar. Er wordt dan gesteld dat Zwarte Piet zwart ziet door het roet van schoorstenen wanneer hij erdoor zou klauteren. Waarom Zwarte Piet dan grote rode lippen heeft, zwart krullend haar (Europeanen hebben doorgaans sluik haar), waarom hij dan volledig zwart ziet tot achter de oren (je zou hier en daar wat vegen verwachten maar volledig zwart?) en waarom de 16e eeuws uitziende kleren dan nog zo kleurrijk zijn zonder het minste vlekje roet heeft men het raden naar. Dan wordt van de tegenstanders van de racistische karikatuur verlangd dat ze hun fantasie gebruiken. Dat de meest voor de hand liggende verklaring slechts ingebeeld is.

Bij de tweede ontkenningsstrategie wordt wel aanvaard dat Zwarte Piet gebaseerd is op een Afrikaan maar wordt de stereotype rolverdeling miskent. Er wordt dan gesteld dat het niet kwetsend bedoeld is waarmee dan bedoeld wordt dat het niet kwetsend is en dat zwarte mensen zich er maar over moeten zetten. Over de rolverdeling wordt dan gezegd dat Sinterklaas en Zwarte Piet hiërarchisch gelijkwaardig zijn. Dit is een puur retorische uitleg die niet wordt gestaafd door de vele uitbeeldingen. Zwarte Piet dat meestal een collectief is met als resultaat geen of een gebrek aan individualiteit voert de handenarbeid uit, draagt goederen, omringt de Sint, gedraagt zich in de meeste gevallen wat stuntellig, dwaas en speels, etc. Daartegenover heb je dan de witte wijze Sinterklaas die de lakens uitdeelt en het eindoordeel velt.

De derde ontkenningsstrategie is de stelling dat het om een traditie gaat. Een traditie die blijkbaar onaantastbaar gegrift in steen zou staan en die volledig onveranderbaar is. Verder worden ter verdediging van deze ontkenningsstrategie diverse culuren op één hoop gegooid. Er wordt moslims dan bijvoorbeeld geen suikerfeest meer gegund. Het probleem met deze kromgetrokken vergelijking is dat het suikerfeest door een andere bevolkingsgroep wordt gevierd en zij niet het slachtoffer zijn van Zwarte-Piet-racisme. Tevens is het zo dat het suikerfeest een traditie is waarbij er geen bevolkingsgroep wordt gestigmatiseerd en vernederd. Bij het Zwarte-Piet-facet van de Sinterklaasviering is dit echter wel het geval. Indien tradities daadwerkelijk onaantastbaar gegrift in steen zouden staan was er nooit sprake geweest van Zwarte Piet. Vóór de 19e eeuw werd Sinterklaas immers vergezeld door personificaties van het kwade of trad hij alleen op. Het is pas in de 19e eeuw tijdens de slavernij dat Sinterklaas in de lage landen vergezeld werd van een Afrikaanse tot slaaf gemaakte man.
Terug