NL
.
De witte onschuld van links
De witte onschuld van links
In Nederland maken we ons pas druk over racisme als het openlijk en heel expliciet geuit wordt en er echt geen enkele manier meer is om het te ontkennen

Ik las de afgelopen week een column van iemand die stelde dat een partij als BIJ1 overbodig is omdat mensen die op die partij willen stemmen zich net zo goed aan zouden kunnen sluiten bij GroenLinks. Want, zo schreef hij;' GroenLinks bestaat al. Waarom is er nog een partij nodig die zich ook met deze thema's bezig gaat houden? Is het niet handiger dat alle mensen die zich druk maken over racisme en discriminatie met elkaar samenwerken?'

Een dag later verscheen het interview met Femke Halsema in de Volkskrant waarin ze o.a stelde dat 'anti-racisme-activisten zichzelf geen dienst bewijzen met bijvoorbeeld het gebruik van het Amerikaanse begrip "white privilege". In Nederland hebben zwarte mensen niet apart achter in de bus hoeven zitten. Je kunt niet een discours uit een land dat een systematische onderdrukking heeft gekend, zomaar naar hier verplaatsen, en tegen Nederlanders zeggen: jullie doen hetzelfde. Dat klopt niet, en leidt af van het racisme dat hier wel degelijk is.'

'Als je alles racisme noemt, kun je de echte racisten niet meer vinden. En als je alles seksisme noemt, wordt het heel moeilijk om seksueel geweld te onderscheiden. Een heldere publieke discussie is niet gebaat bij generalisaties en permanent slachtofferschap.'

Wat Femke hier dus eigenlijk zegt is: als je ook het racisme benoemt van de mensen die niet met witte puntmutsen en brandende kruizen door de straten lopen. Dan verliest het woord racisme natuurlijk alle betekenis.

Juist dit soort uitspraken zijn de reden waarom ik en vele anderen met mij geen enkel vertrouwen meer hebben in de gevestigde linkse partijen.

Persoonlijk deal ik liever met een die hard racist dan met mensen die zichzelf links en progressief noemen en vervolgens dit soort teksten uitbraken Het is trouwens ook bijzonder vreemd dat witte mensen voor hen die racisme aan de lijve ondervinden willen bepalen wanneer ze dat wel en vooral wanneer ze dat niet mogen benoemen. Aan de andere kant lijkt dat wel te zijn hoe men in Nederland met racisme om wenst te gaan. We maken ons pas druk over racisme als het openlijk en heel expliciet geuit wordt en er echt geen enkele manier meer is om het te ontkennen.

Maar racisme is niet alleen het extreme geluid dat wordt geuit op de pagina's van de trotse Nederlanders, of het etnisch profileren en het geweld van de politie tegen gekleurde mensen. Racisme zit veel vaker verborgen in die grappige opmerking, de foute mopjes en de onbeschofte vragen die men denkt te mogen stellen. Het zit ook in het feit dat men je op grond van je afkomst allerlei eigenschappen denkt te kunnen toedichten. Maar het gaat ook om de leidinggevende die bewust of onbewust mensen met een migratie-achtergrond minder snel aanneemt, het feit dat gekleurde kinderen een lager schooladvies krijgen en later als volwassenen structureel worden afgewezen op de arbeids- en woningmarkt en al die andere zaken waarin het racisme niet zichtbaar is maar wel bepalend. Juist dit niet zichtbare en onderhuidse racisme is waar mensen in hun dagelijks leven het meest mee te maken krijgen en dat hen de grootste schade toebrengt.

De mensen die het racisme aan de lijve ondervinden vonden tot nu toe weinig tot geen gehoor bij de linkse partijen. En ook nu worden ze dus maar deels en zeer selectief gehoord want: 'we willen het binnen de linkse partijen wel over racisme hebben, maar dan wel alleen over het "echte" racisme.'

Je er dan over verbazen dat niet witte Nederlanders geen zin (meer) hebben om zich in te vechten binnen de bestaande partijen en er dus voor kiezen om op partijen als Bij1 en Denk te gaan stemmen? Dat is dan bijzonder naïef en een mooi voorbeeld van de witte onschuld, waar emeritus hoogleraar Gloria Wekker een heel boek aan heeft gewijd.
Terug