NL
.
Terugblik op 2017
Terugblik op 2017
Het jaar 2017 werd geteisterd door wetteloosheid komende van racisten en extreem-rechtse Zwarte Piet-aanhangers gesteund door het huidig Nederlands bestuur dat de selectieve wetteloosheid in de hand werkt. Het meest opzienbarend feit speelde zich af op weg naar Dokkum. Extreem-rechtse Zwarte-Piet-aanhangers opgehitst door racistische kranten als de nationaal-socialistische Telegraaf hadden voordien aangekondigd anti-Zwarte Piet-actievoerders te zullen stoppen. Eenmaal de bussen van de anti-Zwarte Piet-actievoerders vertrokken richting Dokkum voegden de extreem-rechtse pietofielen de daad bij het woord en voerden ze allerhande levensgevaarlijke handelingen uit om het verkeer op de autosnelweg lam te leggen. Taferelen die zo uit een film van Mad Max had kunnen komen. De politie die op de hoogte was van wat zich zou afspelen bleef opzettelijk langdurig afzijdig en greep pas 45 minuten later in toen zich teveel auto-ongevallen begonnen voordoen. Na wat keuvelen en handschudden mochten de extreem-rechtse pietofielen vertrekken alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Geen boetes, geen weggesleepte wagens, niemand die bij de haren werd gesleurd of tot bloedens toe werden geslagen voor strafbare feiten waarop celstraffen tot 9 jaar staan. Het gedrag van de politie en politiek staat in schril contrast met wat zich het jaar voordien in Rotterdam afspeelde. Daar werden 200 actievoerders die geen enkel strafbaar feit hadden gepleegd, geen enkele wet hadden overtreden op soms zeer gewelddadige wijze op bussen gezet richting het politiekantoor en opgesloten in compacte gevangeniscellen waar amper rechtop kan gestaan worden, zonder toiletten of andere voorzieningen.

Na het vertrek van extreem-rechtse pietofielen kregen de anti-Zwarte Piet-actievoerders te horen dat ze begeleid zouden worden naar Dokkum maar dat bleek een grove leugen te zijn toen duidelijk werd dat ze net werden weggereden van Dokkum. Andere anti-Zwarte Piet-actievoerders die zich op een andere manieren hadden begeven naar Dokum om plaats te nemen in het demonstratievak kregen te horen dat ze terug moesten vertrekken omdat de goedkeuring voor demonstratie was ingetrokken. Ter verduidelijking, de Nederlandse grondwet voorziet dat voor het uiten van een mening en het houden van demonstraties er geen toestemming van de autoriteiten vereist is. Met uitzondering van partijen als DENK en BIJ1 kwam er geen of nauwelijks reactie uit politieke hoek op de massale schending van basisrechten. Sommigen reageerden zelfs instemmend. Vooral eerste minister Mark Rutte (VVD) en staatssecretaris van binnenlandse zaken Raymond Knops (CDA) uiten hun genoegen over dit democratisch afront en ondergraving van rechtsregels. Het moge duidelijk zijn dat wit privilege en de witte suprematie koste wat koste beschermd en gehandhaafd moeten blijven of dat er op zijn minst zelfs niet de minste vorm van passieve wil is om te streven naar universele gelijkheid. Met dit in gedachten is het dan ook kristalhelder dat Nederlandse hulp aan Sint-Maarten niets maar dan ook niets met het welzijn van de eilandbewoners te maken heeft maar met het inlijven van het eiland, neo-kolonialisme.

Het hoeft ook niet te verbazen dat in deze verziekte Nederlandse politieke sfeer een aantal personen die zich uitspraken tegen de racistische karikatuur worden belaagd. Zo kreeg Sylvana Simons thuis bezoek van extreem-rechtse militanten. Bij Marina Meubelman in Den Haag ging het van kwaad naar erger toen ze aankondigde blij te zijn met roetveegpieten. Niet alleen kreeg ze allerlei verwijten naar haar hoofd op straat, werd haar gevel beklad met spuug, eieren en afval maar werd een ruit van haar huis ingegooid met een grote steen. Ook Humberto Tan maakte wereldkundig dat hij al 2 jaar nadat hij bekendmaakte niet zo blij te zijn met de racistische karikatuur, omdat hij net als zoveel andere Afrikanen zo wel eens werd genoemd, nog steeds bescherming nodig heeft. Het antwoord van de laffe redacteur van een extreem-rechtse internetrioolblog hierop was dat hij wist wat hem te doen stond namelijk zwijgen. Hoewel hen niet gezegd in diezelfde woorden is dat ook hetgeen de andere slachtoffers van bedreigingen te horen krijgen van de politie. Met andere woorden, in Nederland waar men zichzelf zo graag op de borst klopt over vrije meningsuiting, de rechttoe rechtaan-houding waar steeds zonder een blad voor de mond te nemen wordt gepraat, in datzelfde Nederland moet men zwijgen over racisme en onrecht dat men ondergaat. Zoniet moet men het geweld maar incasseren en accepteren van extreem-rechtse zielepoten die de witte suprematie ten alle kosten willen handhaven en allergisch zijn aan gelijkheid.

Het huidig Nederlands klimaat vertoont in toenemende mate trekjes van het Amerika in de jaren 60 en 70. Hoewel er nog lang geen sprake is van politiek moorden op mensenrechtenactivisten kan de actie in Dokkum wel bestempeld worden als een actie waarbij de overheid beroep doet op extreem rechtse militanten om anti-racistische activiteiten onmogelijk te maken. Ook is er bijvoorbeeld de Nederlandse AIVD die uitgesproken vreedzame anti-racistische initiatieven tracht te framen in een terreurcontext door Kick Out Zwarte Piet aan hun rapport toe te voegen. Of dit komt omdat het bespioneren van anti-Zwarte Piet-actievoerders in toenemende mate geld en middelen vergt die ergens toch wel verantwoord moeten kunnen worden is niet duidelijk. Niettemin is dit een zorgwekkend evolutie en de vraag is dan hoe lang we nog kunnen spreken over repressieve dictaturen in het buitenland terwijl die misschien wel recht onder onze neus te vinden is.

Over de landsgrens in België viel er minder te constateren en was er hier en daar beperkte positieve verandering in de weergave van de helper. De N-VA heeft haar anti-migratie en racistische koers met Theo Francken op kop niet verslapt. In de zomer werden onder meer Soedanese vluchtelingen opgepakt en opgesloten. Op uitnodiging van Theo Francken werden een aantal agenten van de Soedanese geheime dienst naar België gehaald om de Soedanezen onder de vluchtelingen die hun land ontvlucht waren te identificeren. Vervolgens werden deze op het vliegtuig gezet richting Soedan waar ze prompt werden gearresteerd en in de gevangenis werden gestopt. Een aantal werden ook gefolterd. De boodschap die een aantal vluchtelingen na hun vrijlating in Soedan meekregen was dat ze het land niet mochten ontvluchten wat doet vermoeden dat België één of andere (financiële) overeenkomst heeft gesloten met de Soedanese overheid. Het moge verder ook duidelijk zijn wat Theo Francken's beslissing 76 jaar geleden zou geweest zijn met bijvoorbeeld joodse vluchtelingen en Nazi-Duitsland. Nadat de te voorspellen folterpraktijken van de teruggestuurde Soedanezen aan het licht waren gekomen had Francken, een racist tot op het bot, zelfs het lef om zijn eigen eerste minister Michel te schofferen en te liegen dat er geen uitwijzingsvluchten naar het land meer gepland stonden terwijl er in januari minstens 1 gepland stond. Dat men het hoofd van de Soedanese overheid voor het het ICC, ook wel bekend als het African Crimincal Court, tracht te krijgen in Den Haag deed bij geen enkele Europese functionaris zelfs nog maar de ogen fronsen. De Soedanese overheid is dus goed genoeg om mensen op de vlucht naar terug te sturen maar toch niet goed genoeg zodat het berechting voor het ICC (ACC) zou vereisen.

Wat in zowel Nederland als België opvalt is dat er niet zoiets is als politiek links dat per definitie anti-racistisch en voor (sociale) gelijkheid zou zijn en rechts dat dat niet zou zijn. Het stilzwijgen van de SP en GroenLinks in Nederland ten aanzien van de taferelen in Dokkum is daar misschien wel het beste voorbeeld. In België misschien wel de uitgesproken xenofobe europarlementarier Luckas Vander Taelen van de partij Groen! die in zijn columns met volle overgave Dalila Hermans aanvalt om zijn wit mannelijk privilege te vrijwaren.

Uiteraard was 2017 ook wel een jaar van een aantal mooie successen. Het zijn er veel op te sommen maar één van de bekende was bijvoorbeeld de Sinterklaasintocht in Amsterdam waar er dit jaar geen zwarte Pieten meer meededen maar slechts vegen-Pieten. Geen racistisch festijn meer dus met karikaturale beeldvorming waar er wordt geschermd met kinderfeest en traditie maar een inclusieve Sinterklaasintocht waar zowel witte als zwarte kinderen zich kunnen in uitleven. Verder was er nog de Nieuwe Sint in dat zelfde Amsterdam en een aantal andere initiatieven die streven naar een inclusive samenleving met iedereen op gelijke voet.

Waar het protest in Dokkum dat volgens het boekje werd aangevraagd werd beloond en gefnuikt met geweld en schending van het demonstratierecht zo uiterst succesvol werd een protest gehouden op de Erasmusbrug in Rotterdam. Deze actie werd in alle stilte voorbereid door een 70-tal demonstranten en gaf het Rotterdamse politieapparaat en politiek dat vorig jaar uitermate repressief en agressief optrad het nakijken. Het vreedzaam protest waar de Sinterklaasboot onder de brug door moest varen leverde vooral mooie foto's op waar met trots op teruggekeken kan worden.

Zwarte Piet is Racisme! Zolang Sinterklaas vergezeld wordt van een knecht met racistische karikaturale eigenschappen blijft het protest, ook in 2018.

Wij wensen iedereen van harte een gelukkig en vredevol 2018.
Terug