NL
.
Hoe de wereld profiteert van Afrika's rijkdom
Hoe de wereld profiteert van Afrika's rijkdom
Afrika is rijk - in minerale rijkdom, opgeleide arbeiders, bloeiende nieuwe bedrijven en biodiversiteit. De Afrikaanse volkeren zouden moeten floreren en de Afrikaanse economieën moeten bloeien. Toch leven veel mensen in Afrika's 47 landen in armoede terwijl een groot deel van de rijkdom uit het continent gesluisd wordt door actoren uit de rest van de wereld. In het bijzonder westerse en geïndustrialiseerde landen halen veel meer uit Afrika dan ze er instoppen. Tegelijkertijd leggen ze economische modellen op die armoede en ongelijkheid voeden.

Volgens het Honoust Accounts-rapport gepubliceerd in mei 2017, ontvingen de Afrikaanse landen in 2015, 144,3 miljard euro aan voornamelijk leningen, geldovermakingen door familieleden in het buitenland en financiële hulp.

Tegelijkertijd werd er 181,3 miljard euro uit Afrika weggesluisd. De Afrikaanse landen zijn dus in feite netto kredietverstrekkers van de rest van de wereld - in 2015 ten bedrage van 37 miljard euro.

Afrikaanse landen ontvangen zo'n 17 miljard euro aan financiële hulp per jaar, maar de kapitaalsvlucht, vooral door multinationale bedrijven die bijvoorbeeld met opzet de waarde van hun import of export verkeerd aangeven om minder belastingen te moeten betalen, is 3 maal zo hoog (60,7 miljard euro). Terwijl de Afrikanen 27,7 miljard euro aan persoonlijke geldovermakingen vanuit het buitenland ontvangen (bijv. van familieleden in het buitenland), repatriëren de multinationale bedrijven die actief zijn op het continent jaarlijks een gelijkaardig bedrag (28,6 miljard euro) aan winsten naar hun thuislanden.

In 2015 ontvingen Afrikaanse regeringen 29,3 miljard euro aan leningen, maar betaalden alleen al aan rente op de bestaande schulden 16,1 miljard euro terug. Ondertussen stijgt de algemene schuldenlast zienderogen.

Er wordt naar schatting ook zo'n 25,9 miljard euro per jaar van Afrika gestolen via de illegale houtkap, visserij en de handel in wilde dieren en planten. Verder zijn er ook nog de onrechtstreekse kosten die de rest van de wereld oplegt aan Afrika, bijvoorbeeld de kosten die het continent moet maken om zich aan te passen aan de klimaatverandering, wat oploopt tot 9,5 miljard euro per jaar, of om de klimaatverandering in te perken, bijvoorbeeld het heroriënteren naar een koolstofarme Afrikaanse economie, waarvan de jaarlijkse kost nog veel groter is (23,2 miljard euro).

Deze kosten kunnen opgeteld worden bij het geld dat jaarlijks uit Afrika weggehaald wordt omdat ze uitgaven omvatten -een verlies van middelen dus- om processen tegen te gaan waar het continent historisch niet verantwoordelijk voor is.

Welke hulp?
Als de regeringen van rijke landen beweren dat ze Afrika helpen via hun ontwikkelingsprogramma's is dat op zijn zachtst gezegd misleidend. Deze landen zouden hun rol ernstig moeten herbekijken want momenteel richten ze heel wat schade aan. In de eerste plaats worden er miljarden gestolen van de Afrikaanse burgers doordat er op mondiaal vlak veel te weinig wordt gedaan om de belastingontduiking en -ontwijking tegen te gaan.

De rijke landen doen weinig of niets om de financieel onzuivere praktijken van hun multinationale bedrijven die opereren in Afrika aan banden te leggen. Ontwikkelingshulp zou eigenlijk geherdefinieerd moeten worden als 'herstelbetalingen' voor de aanhoudende extractie van rijkdom en andere schade die aangericht wordt door rijke landen. De omvang van deze herstelbetalingen zou bepaald moeten worden op basis van de reële schade en niet arbitrair vastgelegd worden door rijke regeringen 'uit de goedheid van hun hart'.

Westerse geïndustrialiseerde landen krijgen onterecht de rol toebedeeld van weldoeners die hun rijkdom wegschenken aan arme Afrikaanse landen in de vorm van ontwikkelingshulp. Het tegengestelde is waar. De huidige extractie van rijkdom vanuit de arme naar de rijke wereld is bovendien een voortzetting van een historische trend die teruggaat tot in de koloniale tijd.

De socioloog Hamza Alavi raamde dat de stroom van rijkdom van India naar Groot-Brittannië tussen 1793 en 1803 ongeveer 2 miljoen pond per jaar bedroeg - het equivalent van vele miljarden vandaag. De Britse theoloog Robert Beckford maakte een ruwe schatting van de rijkdom die de Britten onttrokken hebben aan de Afrikaanse landen dankzij de slavenhandel en kwam op maar liefst 7,5 biljoen pond!

Klik hier voor het volledige artikel.

Terug