NL
.
Sylvana Simons, witte empathie en dekolonisering
Sylvana Simons, witte empathie en dekolonisering

Toen Quinsy Gario in oktober 2013 voor het eerst optrad bij het duo Pauw & Witteman ontplofte niet alleen tafelgast Henk Westbroek maar ook social media uit verontwaardiging en boosheid over deze 'zeurpiet' die het lef had de oer-Hollandse traditie aan te vallen. Hoe komt het dat vele witte mensen ondanks de rationele én emotionele argumenten en voorbeelden die vele donkere mensen nu al jaren hebben gedeeld toch nog steeds ongevoelig blijven?

Het gebrek aan empathie en de machtspositie
Wat pijnlijk duidelijk werd was het gebrek aan empathie en inlevingsvermogen van de 'hulpsint' uit Ommeren. Sylvana legde een stukje van haar ziel bloot door haar emotie en de pijn die zij en vele andere donkere mensen voelen door met de figuur uit het 'onschuldige kinderfeest' geassocieerd te worden.

"Ik zou willen dat ik kon uitleggen hoe ik al mijn hele leven en met mij velen tussen september en december ons bewegen door het publieke domein. Ik sprak laatst een vriendin van mij. Die heeft een afro en ging naar een feestje. Ze zei: 'ik doe geen rode lippenstift op en geen gouden oorbellen in want we weten allemaal wat er dan gebeurt'."

Ondanks het emotionele betoog en de voorbeelden die Sylvana aandroeg bleef de 'hulpsint' ongevoelig en wist zelfs voor te stellen dat Sylvana zelf maar zwarte piet moet spelen. Ze reageerde:

"Weet u wat ik heel pijnlijk vind en ik kan er heel emotioneel van worden soms. Ik zit hier aan tafel te vertellen over pijn. Het is misschien een pijn die u niet kunt voelen en een pijn die u niet kunt begrijpen maar ik geef het wel aan. Wat u vervolgens doet is zeggen: 'u hebt pijn...maar...ja ik hoor het wel...maar'."

Klik hier voor het volledige artikel.

Terug